kość kość kość kość kość
Zadzwoń aby się zarejestrować:
+48 609 *** *** Pokaż
Logo Logo

Rehabilitacja i fizjoterapia

Ból kręgosłupa

powrót

Bóle pleców są zjawiskiem powszechnym w rozwiniętych społeczeństwach. Można powiedzieć, że jest to choroba cywilizacyjna. W przeważającej części (90%) dolegliwości ustępują w przeciągu pierwszych  trzech miesięcy, ale u blisko 50% populacji dochodzi do nawrotu objawów. Czynnikami ryzyka, które mają  dowody naukowe są: praca siedząca, zawody które wymagają zginania i skręcania tułowia w czasie pracy fizycznej, płeć – w kontekście wieloródek i czynniki psycho-społeczne jak stres, depresja, niepokój w związku z wykonywanym zawodem. Z kolei struktury które są najczęstszym źródłem bólu w części lędźwiowo-krzyżowej to krążek międzykręgowy potocznie nazywany dyskiem, stawy międzywyrostkowe, więzadła, mięśnie, nerwy.

Leczenie zachowawcze we wczesnej ostrej fazie musi przede wszystkim złagodzić dolegliwości bólowe. Dlatego interwencja  manualna w tym okresie ograniczona jest do technik łagodzących doznania bólowe związane ze stanem zapalnym i obrzękiem, które towarzyszą wczesnej fazie choroby. Trzeba pamiętać, że incydent bólowy który powstał zwykle nie bierze się z nikąd. To nasze zachowania i nawyki ruchowe wytworzone w toku codziennych czynności związanych z pracą, przemieszczaniem się a głównie ze sposobem siedzenia doprowadza do nawarstwiających się mikrourazów, a czynność przy której powstał ostry ból to tylko przekroczenie mechanicznej wytrzymałości tkanek poddawanych n-krotnym przeciążeniom.

Dobry terapeuta manualny zanim przystąpi do zabiegów ręcznych bardzo precyzyjnie zbada funkcje ruchowe ogólne i miejscowe w zajętym procesem chorobowym segmencie. Zbada również układ nerwowy aby mieć wyobrażenie o stopniu uszkodzenia zarówno aparatu ruchowego jak też układu nerwowego. Nie jesteśmy w stanie zachowawczo wyleczyć wszystkich. Sztuką jest ocenić czy terapeuta manualny może w danej sytuacji osiągnąć sukces czy też korzystniejsze dla pacjenta jest wybranie leczenia operacyjnego jako najskuteczniejszej formy leczenia. Podczas leczenia manualnego pacjent jest w stanie bardzo szybko to jest po 2 lub 3 terapiach stwierdzić czy sposób postępowania jest właściwy. Każdy zabieg manualny powinien przynieść namacalny efekt. Więc nie jest naszą dewizą stosowanie leczenia zachowawczego za wszelką cenę. Ostateczną decyzję o sposobie leczenia podejmuje zawsze pacjent, który najlepiej potrafi rozpoznać swoje możliwości tolerancji bólu.

W wypadku podjęcia decyzji o leczeniu operacyjnym zadaniem fizjoterapeuty jest przygotować pacjenta do tego zabiegu. To znaczy, że nie tylko przygotowanie od strony ruchowej jest ważne. Człowiek, który będzie operowany musi wiedzieć jaki będzie plan postępowania po zbiegu a przede wszystkim jakie zagrożenia czyhają na niego w pierwszych dniach po operacji. Powinien wiedzieć jak na dzień następny ma wstać z łóżka i jak załatwić swoje potrzeby w toalecie. Wbrew pozorom czynność ta na skutek wzrostu ciśnienia w jamie brzusznej nie jest bezpieczna dla pola pooperacyjnego. W pierwszych dniach po zabiegu należy ograniczać ruch w segmencie operowanym celem stworzenia warunków do powstania wytrzymałej blizny. Ćwiczenia pooperacyjne będą tak skonstruowane, aby uzyskać największą możliwą stabilność w segmencie operowanym a jednocześnie pełną możliwość ślizgania się korzeni nerwowych w otworach międzykręgowych. Blizna powinna zasklepiać operowane tkanki a nie obejmować struktur nerwowych.

Powrót do pełnej wytrzymałości tkanek segmentu operowanego aby można było podjąć wszystkie wysiłki związane również z aktywnością sportową to czas około ½ roku. Dlatego dobrze skonstruowany program fizjoterapii ma tak wielkie znaczenie.

Scroll to top