Trzecia część naszego cyklu mity na temat biegania dotyczyć będzie wpływu biegania na staw kolanowy:
- Czy bieganie niszczy/uszkadza/zużywa nasze stawy?
- Czy generalnie bieganie jest złe dla kolan?
Chrząstka w kolanie biegacza jest grubsza i silniejsza niż u osoby siedzącej. Tak długo jak obciążenie stopniowo narasta i nie przekracza możliwości adaptacyjnej tkanki następuje jej pozytywna przebudowa. Innymi słowy, chrząstka jako żywa tkanka dostosuje się do obciążeń mechanicznych.
Z drugiej strony uszkodzona chrząstka w wyniku urazu bezpośredniego ma bardzo ograniczony potencjał gojenia. Wyjaśnia to występowanie artrozy w niektórych dyscyplinach sportowych, w których zmiany urazowe są bardziej powszechne w wyniku częstego kontaktu fizycznego. Sporty te, zostały powiązane z wczesnym pojawieniem się artrozy w stawach. W badaniu przeprowadzonym w Wielkiej Brytanii stwierdzono, że prawie połowa osób w średnim wieku, niegdyś zawodowych piłkarzy, cierpiała z powodu wczesnych zmian zwyrodnieniowych przynajmniej w jednym kolanie.
Jest kilka dobrych badań potwierdzających fakt, że bieganie długodystansowe, nie przyspiesza procesów zwyrodnieniowych w stawach, a nawet niektóre z nich mówią o zmniejszonej zachorowalności wśród biegaczy w stosunku do populacji ogólnej.
Ważne badanie z 2008 roku, na Uniwersytecie Stanforda, śledziło biegaczy długodystansowych w wieku średnim (50/60-latkowie niekoniecznie maratończycy) przez prawie 20 lat !!!!! Naukowcy przyjęli hipotezę, że u biegaczy, ze względu na powtarzające się uderzenia o podłoże, rozwinie się szybciej problem ze stawami.
- Na początku badania 6,7 procent biegaczy miało trzeszczenia, łagodnie zmiany artretyczne potwierdzone w MRI, podczas gdy żadna z osób w tym samym wieku w grupie kontrolnej ich nie miała.
- Po 20 latach kolana biegaczy były zdrowsze, tylko 20% wykazało zmiany artretyczne w porównaniu do 32% w grupie kontrolnej.
- Ponadto, biegacze, którzy brali udział w badaniu nadal biegali. Mówili, że nie biegali dużo i często. Uśredniają było to 90 minut tygodniowo. Oni wciąż biegli.
W innym badaniu przeprowadzonym wśród prawie 700-set maratończyków, nie było związku między obecnymi zmianami degeneracyjnymi a ich biegową historią. Ponadto, badania wykazały że w tej grupie był niższy odsetek zmian zwyrodnieniowych niż w populacji ogólnej. Oznacza to, że bez względu na to jak dużo biegali częstotliwość występowania artrozy była na poziomie około 9%, w porównaniu do 18% w grupie kontrolnej.
I co z tego wynika, że bezwzględne uderzenia stopy podczas biegania na twardej powierzchni nie wpływają negatywnie na stawy kolanowe. :) :) :)