Powszechnie nazywana naciągnięciem, naderwaniem „dwójki”, tylnej grupy mięśni uda.
Odpowiadamy na kilka podstawowych pytań w oparciu o wytyczne dotyczące leczenia urazów mięśni kulszowo-goleniowych.
Skąd mam wiedzieć, czy mam kontuzje mięśni kulszowo-goleniowych?
Objawem, który zazwyczaj występuje i na który powinieneś zwrócić uwagę jest nagły, silny ból. Dochodzi do niego podczas szybkiego i dynamicznego rozciągnięcia ścięgien tylnej grupy mięśni uda, na przykład podczas kopnięcia lub biegu. Ten ból nadal możesz odczuwać podczas chodzeni lub innych czynności dnia codziennego.
Jak długo trwa powrót do zdrowia po takiej kontuzji (mięśni kulszowo-goleniowych)?
Zwykle większość kontuzji tej okolicy ustępuje po 6 tygodniach. Po takim czasie zazwyczaj możesz bezpiecznie wrócić do wcześniej uprawianego sportu. Normalnym objawem utrzymującym się nawet do 2 tygodni wokół uszkodzonego miejsca będzie obecność obrzęku i bólu. Może pojawić się również sztywność oraz osłabienie. Podczas takich czynności jak bieganie czy inne bardziej dynamiczne sporty objawy wyżej wymienione mogą utrzymywać się nawet do kilku tygodni od wystąpienia urazu. Czas potrzebny do pełnej rekonwalescenci jest kwestią bardzo indywidualna to znaczy, że może być on różny u różnych osób.
Jak możemy poradzić sobie z kontuzją mięśni kulszowo-goleniowych w tym m. dwugłowego. Na wczesnym etapie powrotu do zdrowia tj, 1-2 tydzień skoncentruj się na zmniejszeniu dolegliwości bólowych oraz obrzęku. Twoim początkowym celem powinno być chodzenie i wolny bieg bez bólu. Kolejnym etapem będzie odbudowa siły mięśniowej, praca nad elastycznością oraz czuciem głębokim, czyli potocznie mówiąc równowaga (ćwiczenie A oraz B). Na koniec bardzo istotne jest skupienie się na całym ciele i przygotowaniu go do pełnej aktywności oraz wdrożeniu elementów specyficznych dla konkretnej dyscypliny sportu (ćwiczenia C i D). Poniżej przedstawiamy przykładowe ćwiczenia, które mogą posłużyć jako przydatna ściąga.
A) Leżenie na plecach z lekko ugiętymi kolanami i stopami opartymi na krześle lub ławce.
Unieś pośladki z podłogi, aby wyprostować biodra i powoli opuść na ziemie.
Powtórz kilka razy.
B) Uklęknij na miękkiej powierzchni z wyprostowanymi biodrami i prostym ciałem.
Poproś, aby ktoś trzymał Cię za stawy skokowe. Musisz czuć się stabilnie.
Powoli opuszczaj klatkę piersiowa (w jednej linii z biodrami) jak deska, w kierunku podłogi. Użyj rąk, aby powstrzymać się przed upadkiem, jeśli nie jesteś już wstanie dłużej kontrolować pozycji i zejść niżej. Przy pomocy ramion wróć do pozycji wyjściowej.
C) Skip A i Skip B z wysokimi kolanami (element programu powrotu do biegania)
D) Ćwiczenia z elementami charakterystycznymi dla danego sporu. Przykładowo dynamiczny slalom z piłką (element programu powrotu do piłki nożnej)
Kiedy mogę zacząć uprawiać mój sport?
Powrót powinien być przede wszystkim powolny a najlepiej, aby był prowadzony pod okiem fizjoterapeuty. Aby wrócić do sportu musi minąć ból. Swoją gotowość do rozpoczęcia sportu uprawianego sprzed kontuzji warto zweryfikować. Powinieneś móc wykonywać ruchy w pełnym zakresie, mieć pełną siłę mięśniową (siła mięśni nogi kontuzjowanej powinna być bardzo zbliżona do siły mięśni nogi zdrowej) oraz być wstanie również bez bólowo wykonywać dynamiczne ruchy charakterystyczne dla danego sportu: skoki, sprint, szybkie i nagłe zmiany kierunku, wykopy.
Powrót do pełnej sprawności może potrwać kilka tygodni, ale też miesięcy. Warto już teraz prewencyjnie dbać o sprawność „dwójek” oraz całego ciała z terapeutą. Dlatego serdecznie zapraszamy na konsultacje fizjoterapeutyczną oraz trening terapeutyczny do naszych specjalistów w Sportopedica.
A)
B)
C)
D)
Opracowane na podstawie wytycznych Amerykańskiego Towarzystwa Fizjoterapeutów w Sporcie. Tekst źródłowy” Journal of Orthopaedic and Sports Physical Therapy, tom 52, wydanie 3, str.129-129”.